ನನ್ನದಲ್ಲದ ಭಾμÉಯ ಓದೊಂದು ನನ್ನದೆನ್ನಿಸುವ ಭಾವ ಹುಟ್ಟಿಸುವುದು ಸಾಧ್ಯವಾ…? ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೊಂಚ ಗೊಂದಲವಾಯಿತೇನೋ. ಇನ್ನೊಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಕೇಳುವುದಾದರೆ ನನ್ನ ಮಾತೃಭಾμÉಯಲ್ಲದ, ಕೇವಲ ಅಕ್ಯಾಡಮಿಕ್ ಓದಿಗಾಗಿ ಕಲಿತ ಭಾμÉಯಲ್ಲಿನ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಓದು ನನ್ನೊಳಗೊಂದು ರಸ ಸೃಷ್ಟಿಸುವುದು ಸಾಧ್ಯವಾ..?
ಉತ್ತರ ಕರಾವಳಿಯ ಯಲ್ಲಾಪುರ ಎನ್ನುವ ಸಣ್ಣ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಿಕ್ಷಣ ಪೂರೈಸಿ, ಬಾಗಲಕೋಟೆ ಎನ್ನುವ ಶುದ್ಧಾನುಶುದ್ಧ ಉತ್ತರ ಕರ್ನಾಟಕದ ಗಂಡುಮೆಟ್ಟಿನ ನೆಲದಲ್ಲಿ ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಪದವಿ ಪಡೆದವನು ನಾನು. ಓದಿದ್ದು ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಆದರೂ ಆವತ್ತಿಗೆ ಇಂಗ್ಲಿಷು ಕಬ್ಬಿಣದ ಕಡಲೆಯೇ. ಕಬ್ಬಿಣದ ಕಡಲೆ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕಿಂತ ತಕ್ಕಮಟ್ಟಿಗಿನ ಆಂಗ್ಲಭಾμÉ ಗೊತ್ತಿದ್ದರೂ ಮಾತನಾಡುವಾಗ ತಪ್ಪಿದರೆ ಕೇಳಿದವರು ನಕ್ಕಾರು ಎನ್ನುವ ಕೀಳರಿಮೆಯ ಹಿಂಜರಿಕೆ. ಕೀಳರಿಮೆಯನ್ನು ಮೆಟ್ಟಿನಿಲ್ಲಬೇಕೆಂದರೆ ’ಇಂಗ್ಲಿμï ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನೋದು. ಭಾμÉ ಸುಧಾರಿಸುತ್ತದೆ’ ಎನ್ನುವುದು ಅನುಭವಿ ಹಿರಿಯರೊಬ್ಬರ ಸಲಹೆ. ಸಲಹೆಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಮೊದಲು ಖರೀದಿಸಿದ್ದು ಸಿಡ್ನಿ ಶೆಲ್ಡನ್ ಎನ್ನುವ ಆಂಗ್ಲ ಪತ್ತೆದಾರಿ ಕಾದಂಬರಿಕಾರನ ಪುಸ್ತಕ. ಇಂಗ್ಲಿಷು ಅರ್ಥವಾಗದಿದ್ದರೂ, ವಿಷಯ ಆಸಕ್ತಿಕರವಾಗಿದ್ದರೆ ಓದಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋದೀತು ಎನ್ನುವ ತರ್ಕವದು. ಖರೀದಿಸಿದ್ದು ಸಹ ಹೊಸ ಪುಸ್ತಕವಲ್ಲ. ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಗಾಂಧಿ ಬಜಾರಿನ ರಸ್ತೆ ಪಕ್ಕದ ಅಂಗಡಿಯೊಂದರಲ್ಲಿ ಮಾರುತ್ತಿದ್ದ ಪೈರೆಟೆಡ್(ನಕಲಿ) ಪುಸ್ತಕವದು. ಓದು ಶುರುವಾಯಿತು. ಸಿಡ್ನಿ ಶೆಲ್ಡನ್ನದು ಅತ್ಯಂತ ಸರಳ ಭಾμÉ, ಅತೀರೋಚಕ ಕಥಾವಸ್ತು. ಓದಿದ ಮೊದಲ ಪುಟ ಸರಳಕ್ಕೆ ಅರ್ಥವಾಯಿತು. ಎರಡನೇ ಪುಟಕ್ಕೆ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸ ಹೆಚ್ಚಿತು. ಐವತ್ತನೇ ಪುಟದ ಹೊತ್ತಿಗಾಗಲೇ ನಾನು ಸಿಡ್ನಿ ಶೆಲ್ಡನ್ ಅಭಿಮಾನಿಯಾಗಿ ಹೋಗಿದ್ದೆ. ಮುಂದೆ ಬಿಡಿ, ಇಂಗ್ಲಿಷು ಕಲಿಯುವುದು ಹಾಗಿರಲಿ ಆತನ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನೋದುವುದೇ ದೊಡ್ಡ ಗೀಳಾಗಿ ಹೋಗಿದ್ದು ಈಗ ಇತಿಹಾಸ.
ನಂತರ ಪ್ರವೇಶ ಪರೀಕ್ಷೆ ಬರೆದೆ. ಪಾಸಾಗಿ ಕೆಲಸವೂ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಇಂಗ್ಲಿಷು ಬಾರದೇ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಸಿಗದು ಎನ್ನುವ ನನ್ನ ತರ್ಕ ಸಂಪೂರ್ಣ ಸುಳ್ಳಾಗಿತ್ತು. ಅಂಜುತ್ತಲೇ ಸಂದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಹೋದರೆ ಎದುರಿಗೆ ಕೂತಿದ್ದ ಸಂದರ್ಶನಾಧಿಕಾರಿ, ’ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಕಂಫರ್ಟೆಬಲ್ ಆಗಿದ್ರೆ ಕನ್ನಡದಲ್ಲೇ ಮಾತಾಡಿ’ ಎಂದುಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಇಂಗ್ಲಿಷಿನ ಮೇಲೆ ಭಯಂಕರ ಹಿಡಿತ ಸಾಧಿಸಬೇಕು ಎನ್ನುವ ನನ್ನ ಹಠ ಸತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಹತ್ತಿಕೊಂಡಿತ್ತಲ್ಲ ಆಂಗ್ಲ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಗೀಳು..? ಊಹುಂ, ಅದು ಸುಮ್ಮನೇ ಬಿಡಲಿಲ್ಲ. ಆರು ತಿಂಗಳ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಸಿಡ್ನಿ ಶೆಲ್ಡನ್ ಮುಗಿದ. ಅವನ ಬೆನ್ನ ಹಿಂದೆಯೇ ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಪತ್ತೆದಾರಿ ಕಾದಂಬರಿಕಾರ ಜೆಫ್ರಿ ಆರ್ಚರ್ ಮುಗಿದ. ಬೀದಿ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಸಿಗುತ್ತಿದ್ದ ಎಲ್ಲ ಪತ್ತೆದಾರಿ ಸಾಹಿತಿಗಳ ಪುಸ್ತಕವೂ ಒಂದು ಹಂತಕ್ಕೆ ಮುಗಿದು ಆಂಗ್ಲಸಾಹಿತ್ಯದ ಮತ್ತೊಂದು ಪ್ರಕಾರ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಬೇಕು ಎನ್ನಿಸಲಾರಂಭಿಸಿತ್ತು. ಬಹುಶ: ಆವತ್ತಿಗೆ ನನ್ನನ್ನು ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಕಾಡಿದ್ದ ಪ್ರಶ್ನೆ. ನನ್ನದಲ್ಲದ ಭಾμÉಯಲ್ಲಿನ ಓದು ನನ್ನಲ್ಲೊಂದು ಭಾವವನ್ನು ಮೀಟಲು ಸಾಧ್ಯವಾ..?
ಸಾಧ್ಯವಾಗದಿದ್ದರೆ ಓದು ಬರೀ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿನ ಪಠ್ಯವನ್ನೋದಿದಂತಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತದಾ..? ಹೋಗಲಿ, ಪಠ್ಯದಂತೆನ್ನಿಸಿದರೂ ಕಡೆಯಪಕ್ಷ ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಂಡ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಓದಿಯಾದರೂ ಮುಗಿಸಿಯೇನಾ..? ಹೀಗೆ ಹಲವು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಮನದಲ್ಲಿ. ಆಗಲೇ ಹೇಳಿದಂತೆ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದ ಸಿಡ್ನಿ ಶೆಲ್ಡನ್ ಅಕ್ಷರಶ: ನಶೆಯೇರಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಪತ್ತೆದಾರಿಕೆಯ, ಥ್ರಿಲ್ನ ಅಮಲು ಅದು. ಭಾμÉಯೂ ಸರಳಾತಿಸರಳವಾದುದ್ದರಿಂದ ಎμÉ್ಟೂೀ ಬಾರಿ ಒಂದೇ ದಿನಕ್ಕೆ ಎರಡು ಮೂರು ಪುಸ್ತಕ ಮುಗಿಸಿದ್ದಿದೆ. ಆದರೆ ಪತ್ತೆದಾರಿಯ ಏಕತಾನತೆ ಕಾಡದೇ ಇದ್ದೀತೇ..? ಶೆಲ್ಡನ್ ಮುಗಿದು ಆರ್ಚರ್, ಅವನ ನಂತರ ಬ್ರೌನ್, ತದನಂತರ ಜೇಮ್ಸ್ ಪ್ಯಾಟರ್ಸನ್, ಮಗದೊಮ್ಮೆ ಅಗಾಥಾ ಕ್ರಿಸ್ಟಿ ಒಂದರ ಹಿಂದೊಂದರಂತೆ ಪತ್ತೆದಾರಿ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನೋದಿದರ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಪತ್ತೆದಾರಿಕೆ ಎಂದರೆ ಸಕ್ಕರೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಮುಖಕ್ಕೆ ತಿಕ್ಕಿದಂತೆನ್ನಿಸುವ ಸಿಹಿತಿಂಡಿಯ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ. ಈಗೇನು ಪ್ರಯತ್ನಿಸೋಣ ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಿದ್ದವನು ಫ್ರೆಂಚ್ ಸಾಹಿತಿ ಆಲ್ಬರ್ಟ್ ಕಮು.
’ಅಸ್ತಿತ್ವವಾದ’ ಆತನ ಕೃತಿಗಳ ಬಹುಮುಖ್ಯ ಅಂಶ. ನಾನೋದಿದ ಆತನ ಮೊದಲ ಪುಸ್ತಕ ’ಔಟ್ ಸೈಡರ್’. ಯಂಡಮೂರಿಯವರ ’ಅಂತರ್ಮುಖಿ’ ಕಾದಂಬರಿಗೆ ಪ್ರೇರಣೆಯ ಕೃತಿಯದು. ಅದಾಗಲೇ ಆಂಗ್ಲ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಓದು ಹಿಡಿತಕ್ಕೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದರಿಂದ ಕಮುನನ್ನು ಓದಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಕಷ್ಟವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಆತನ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳು ನನಗಿಷ್ಟವಾದವು. ಆದರೆ ಆತ ನನ್ನೊಳಗೊಂದು ಭಾವ ಕೆದುಕಬಲ್ಲ ಎನ್ನಿಸಲಿಲ್ಲ. ಕೊಂಚ ನಿರಾಸೆಯಾಗಿತ್ತು. ಇವನಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಇನ್ಯಾರು ಎಂದಾಗ ‘ಹೆಮ್ಮಿಂಗ್ವೆ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿ’ ಎಂದಿದ್ದು ಹಾಯ್ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಜಾನಕಿ ಕಾಲಂ. ಜೋಗಿಯವರ ಬರಹವನ್ನೋದಿ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಹೆಮ್ಮಿಂಗ್ವೆಯನ್ನು ಓದಬೇಕೆನ್ನಿಸಿ ಅಮೆಜಾನ್ನಲ್ಲಿ ತಡಕಾಡಿದರೆ ಹತ್ತು ಹಲವು ಪುಸ್ತಕಗಳು. ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಸುರಕ್ಷಿತ ಎನ್ನಿಸಿ ಅತಿ ಕಡಿಮೆ ಪುಟಗಳ ಪುಸ್ತಕ ಖರೀದಿಸಿದ್ದೆ. ಮರುದಿನ ಆಫೀಸಿಗೆ ಹೋಗಲು ಮೆಜೆಸ್ಟಿಕ್ನಿಂದ ಬನ್ನೇರುಘಟ್ಟ ರಸ್ತೆಯ ವೋಲ್ವೊ ಬಸ್ಸನ್ನೇರಿ ಕೂತವನಿಗೆ ಪುಸ್ತಕದ ಅರ್ಧ ಓದಿಗೆ ಅನ್ನಿಸಿದ್ದು ಗುಣಮಟ್ಟವಿದ್ದರೆ ಭಾμÉಯ ಹಂಗಿಲ್ಲದೇ ಬರಹವೊಂದು ಖಂಡಿತವಾಗಿ ಓದುಗನಲ್ಲಿ ಹಲವು ಭಾವಗಳನ್ನು ಮೀಟಬಲ್ಲದು. ಹಾಗನ್ನಿಸಲು ಕಾರಣೀಕರ್ತ ಇದೇ ಹೆಮ್ಮಿಂಗ್ವೆ ಮತ್ತು ಪುಸ್ತಕದ ಹೆಸರು ‘ಓಲ್ಡ್ ಮ್ಯಾನ್ ಅಂಡ್ ದಿ ಸೀ’.
ಮುದಿಯನೊಬ್ಬ ತಾನು ಹಿಡಿದ ದೊಡ್ಡ ಮೀನಿನೊಂದಿಗೆ ನಡೆಸುವ ಸಂಭಾಷಣೆಯಿರುವ ಎಂಬತ್ತು ಚಿಲ್ಲರೆ ಪುಟಗಳ ಸಣ್ಣಕತೆಯೊಂದು ಓದುಗನನ್ನು ಹಾಗೆ ಕಾಡಬಲ್ಲದು ಎನ್ನಿಸಿದ್ದು ಅದೇ ಮೊದಲು. ಕತೆಯಲ್ಲಿ ಮುದಿಯ ಸಾಗರದ ನಡುವೆ ತನಗೆ ಸೆರೆ ಸಿಕ್ಕ ಮೀನಿನೊಂದಿಗೆ ಸೆಣೆಸುತ್ತ ಮಾತನಾಡುತ್ತ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರೆ ಚಲಿಸುವ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಕೂತ ನನಗೆ ಅಕ್ಷರಶ: ನಾನೇ ಆ ಮುದಿಯನೆನ್ನುವ ಭಾವನೆ. ಓದುತ್ತ ಓದುತ್ತ ನನಗೆ ನಾನು ಕೂತ ಬಸ್ಸು, ಸುತ್ತಲಿನ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಗಿಜಿಗುಟ್ಟುವ ವಾತಾವರಣ, ಆಗಾಗ ಸ್ಟಾಪಿನಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲುತ್ತಿದ್ದ ಬಸ್ಸು, ಹತ್ತಿಳಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಜನ ಊಹುಂ. ಅಕ್ಷರಶ: ಯಾವುದರ ಪರಿವೆಯೂ ಇಲ್ಲ. ವೋಲ್ವೊ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೇ ಕೂತು ಸಮುದ್ರದ ನಡುವಿನ ದೋಣಿಯಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಮೀನಿನೊಂದಿಗೆ ಹೆಣಗುತ್ತಿದ್ದ ಮುದಿಯ ನಾನು. ಓದಿ ಮುಗಿಸುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಮನಸಿಗೊಂದು ಅವ್ಯಕ್ತ ಖಾಲಿತನ. ಬರವಣಿಗೆ ಹೀಗೂ ಇರಬಹುದಾ ಎನ್ನುವ ಅನಿರ್ವಚನೀಯ ಆನಂದದ, ತೃಪ್ತಿಯ ಭಾವ. ಮುಂದೆ ನಾನು ಹೆಮ್ಮಿಂಗ್ವೆಯ ವೀರಾಭಿಮಾನಿ. ನಾನೋದಿದ ಆತನ ಎರಡನೇ ಪುಸ್ತಕ, ‘ದಿ ಸನ್ ಆಲ್ಸೋ ರೈಸಸ್’ ಸ್ನೇಹಿತರ ಮೋಜಿನ ಕೂಟದ ಪ್ರವಾಸ ಕಥನ. ಅದೆಷ್ಟು ಚಂದಕ್ಕೆ ಆ ಕಾದಂಬರಿಯನ್ನು ಆತ ಹೆಣೆದಿದ್ದಾನೆಂದರೆ ಕೂತಲ್ಲಿಯೇ ಓದುಗನಿಗೆ ಸ್ಪೇನ್ ದರ್ಶನ. ಮುಗಿಸುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಪ್ರವಾಸ ಮುಗಿಸಿ ಮನೆಯೆಡೆಗೆ ನಡೆಯುವಾಗ ಕಾಡುವ ತಾತ್ಕಾಲಿಕ ವಿμÁದ ಭಾವ. ಮುಂದೆ ಓದಿದ ಆತನ ಬಹುತೇಕ ಎಲ್ಲ ಕಾದಂಬರಿಗಳು ನನ್ನಲ್ಲಿ ಯಾವುದಾದರೊಂದು ಭಾವವನ್ನು ಮೀಟಿದ ಕತೆಗಳೇ.
ಇμÁ್ಟಗಿಯೂ ಹೆಮ್ಮಿಂಗ್ವೆಯ ಕತೆಗಳು ನನ್ನನ್ನು ಭಾವುಕವಾಗಿಸಿದ್ದು ತೀರ ಕಡಿಮೆ. ಕಣ್ಣಂಚಲ್ಲೊಂದು ಹನಿಯುಳಿಸಿ ಹೋಗುವ ಶಕ್ತಿ ಅವುಗಳಿಗಿರಲಿಲ್ಲವೇನೋ. ಆನಂತರ ಓದಿದ ಅದೆμÉ್ಟೂೀ ಕತೆಗಾರರ ಕತೆಗಳಿಗೂ ಆ ಶಕ್ತಿಯಿರಲಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದಂತೂ ಸತ್ಯ. ಆದರೆ ಅμÉ್ಟೂತ್ತಿಗೆ ಪರಿಚಯವಾದವನು ಫೆಡ್ರಿಕ್ ಬಾಕ್ಮನ್. ಅರೆ ಮನಸಿನಿಂದಲೇ ಆತನ ಕಾದಂಬರಿಯನ್ನು ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಂಡರೆ ಆವರಿಸಿಕೊಂಡುಬಿಟ್ಟಿದ್ದ ಬರಹಗಾರನಾತ. ನಾನೋದಿದ ಅವನ ಮೊದಲ ಕೃತಿ ಂಟಿ oಟಜ mಚಿಟಿ ಛಿಚಿಟಟeಜ oತಿe ಕಾದಂಬರಿಯ ಕೊನೆ ಭಾಗವನ್ನೋದುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಕಣ್ಣಂಚಿನಿಂದ ಜಿನುಗಿದ ನೀರು ಕಪಾಳಕ್ಕಿಳಿದದ್ದು ಗೊತ್ತಾಗಿ ಬರಹಗಾರನ ಸತ್ವಯುತ ಬರಹದ ಬಗ್ಗೆ ಖುಷಿಯೆನ್ನಿಸಿತ್ತು. ಮುಂದೆ ಮಿಚ್ ಅಲಬಮ್ ಎನ್ನುವ ಅಮೆರಿಕನ್ ಬರಹಗಾರ ಕೈಗೆಟುಕಿದ್ದ. ಆತನ ಕತೆಗಳ ತುಂಬ ಮತ್ತದೇ ಭಾವುಕತೆ, ಅದ್ಬುತ ಇತ್ಯಾತ್ಮಕತೆ. ಆತನ ಕತೆಗಳನ್ನೋದುವಾಗ ಕಣ್ಣೀರು ಬರದಿದ್ದರೂ ಪುಸ್ತಕ ಓದಿ ಮುಗಿಸುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಮನಸಿಗೇನೋ ಆದ್ರ್ರಭಾವ.
ಇವೆಲ್ಲ ಬೇರೆ ಭಾವಗಳ ಮಾತಾಯಿತು. ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಹಾರರ್ ರಸದ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುವುದಾದರೆ, ಆ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಇಂಗ್ಲಿμï ಸಾಹಿತ್ಯ ತಕ್ಕಮಟ್ಟಿಗೆ ವಿಫಲವೇ. ನನ್ನದಲ್ಲದ ಭಾμÉ ಅಳಿಸಬಹುದು, ನಗಿಸಬಹುದು, ವಿμÁದ ಹುಟ್ಟಿಸಬಹುದು ಆದರೆ ಸುಲಭಕ್ಕೆ ಹೆದರಿಸಲಾರದು ಎನ್ನಿಸಿದ್ದು ಸುಳ್ಳಲ್ಲ. ಬಹುಶ: ಮೊಟ್ಟ ಮೊದಲಿಗೆ ಇಂಗ್ಲಿಷು ಭಾμÉಯಲ್ಲಿ ಹೆದರಿಸಿದ್ದು ಬ್ರಾಮ್ ಸ್ಟೋಕರ್ನ ’ಡ್ರಾಕುಲ’, ಅವನ ನಂತರ ಪರಿಚಯವಾದ ವಿಲಿಯಂ ಬ್ಲಾಟಿಯ ’ಎಕ್ಸಾರ್ಸಿಸ್ಟ್’ ಓದಿ ಮುಗಿಸುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಬೆನ್ನ ಹುರಿಯಾಳದಲ್ಲೊಂದು ನಡುಕ ಹುಟ್ಟಿಸಿ ರಾತ್ರಿಗಳ ನಿದ್ರೆಗೆಡಿಸಿದ್ದು ಸುಳ್ಳಲ್ಲ. ಅದರಾಗೆ ಕಾಡಿದವನು ನನ್ನ ಮಾನಸ ಗುರು ಸ್ಟೀಫನ್ ಕಿಂಗ್. ಇವರನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ, ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಂಡ ಬಹುತೇಕ ಬರಹಗಾರರ ಹಾರರ್ ಪುಸ್ತಕಗಳು ಒಂದರ್ಧ ಗಂಟೆಯ ಓದಿನಲ್ಲಿಯೇ, ‘ಥತ್..!! ಇದೂ ಒಂದು ಪುಸ್ತಕವಾ’ ಎನ್ನಿಸುವ ಭಾವ ಹುಟ್ಟಿಸಿದ್ದು ಸುಳ್ಳಲ್ಲ. ತೀರ ಇತ್ತೀಚಿನ ಹೊಸ ಬರಹಗಾರರ ಪೈಕಿ ಕೊಂಚ ಹೆದರಿಸಲು ಯಶಸ್ವಿಯಾದ ಪುಸ್ತಕಗಳೆಂದರೆ ಜೋಶ್ ಮೆಲರಮನ್ನನ ‘ಬರ್ಡ್ ಬಾಕ್ಸ್’ ಮತ್ತು ಸಾರಾ ಗ್ರಾನ್ಳ ‘ಕಮ್ ಕ್ಲೋಸರ್’ ಮಾತ್ರ. ಸ್ಟೀಫನ್ ಕಿಂಗ್ನ ಕೆಲವು ಪುಸ್ತಕಗಳಂತೂ ಋಣಾತ್ಮಕ ಭಾವಗಳನ್ನು ಹುಟ್ಟುಹಾಕಿ ‘ಊಹುಂ..ಈ ತರದ ಪುಸ್ತಕಗಳು ಅಪಾಯಕಾರಿ, ಮನಸಿನ ಮೇಲೆ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರಿ ಬಿಡಬಲ್ಲದು’ ಎನ್ನಿಸಿದ್ದೂ ಇದೆ. ಆದರೆ ಹಾಗನ್ನಿಸುವುದು ಸಹ ಬರಹಗಾರನ ಬರಹಶಕ್ತಿಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯೇ. ಸುಖಾಸುಮ್ಮನೇ ಕಲ್ಪನೆಯ ಕತೆಯೊಂದು ಓದುಗನನ್ನು ಖಿನ್ನನಾಗಿಸುವುದು ಸುಲಭದ ಮಾತೇನಲ್ಲ. ಹಾರರ್ ಅಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಹಾಗೆ ಓದುಗರನ್ನು ದುಃಖ, ನರಳಾಟಗಳ ಮೂಲಕ ಖಿನ್ನತೆಗೊಳಪಡಿಸುವ ಬರಹಗಾರರ ಪೈಕಿ ರಷ್ಯನ್ ಬರಹಗಾರರು ಅಗ್ರಗಣ್ಯರು.
ಇನ್ನು ಮುಗಿಯಿತು ಇದರಾಚೆಗೆ ಭಾವಗಳು ಕೆಣಕಲಾರವು ಎನ್ನಿಸುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಪರಿಚಯವಾದವನು ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಫ್ರೆಂಚ್ ಸಾಹಿತಿ ಪ್ಯಾಟ್ರಿಕ್ ಮೋಡಿಯಾನೊ. 2014ರಲ್ಲಿ ನೊಬೆಲ್ ಪಾರಿತೋಷಕ ಗೆದ್ದ ಬರಹಗಾರ ಎನ್ನುವ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಆತನ ಪುಸ್ತಕವೊಂದನ್ನು ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಕೊಂಚ ನಿಧಾನಗತಿಯ ಬರವಣಿಗೆ, ಆದರೂ ಮನಸಿನ ಅದ್ಯಾವುದೋ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಭಾವವನ್ನಾತ ತಾಕುತ್ತಾನೆ ಎನ್ನಿಸಿತ್ತು. ಎರಡನೇ ಪುಸ್ತಕ ಓದುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಿದ್ದು ಆತನೊಳಗಿನದ್ದು ಸೃಜನಶೀಲ ಬರಹಗಾರರನ್ನು ಆಗಾಗ ಬೆನ್ನಟ್ಟಿ ಕಾಡುವ ಅರ್ಥವಾಗದ ಹುಡುಕಾಟವೊಂದರ ಚಡಪಡಿಕೆ. ಆ ಭಾವದೊಂದಿಗೆ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರನ್ನೂ ಕಾಡುವ ಉತ್ಕಂಠತೆಯ ಭಾವದ ಒಗ್ಗರಣೆ. ಮನಸಿಗೆ ತುಂಬ ಇಷ್ಟವಾದನಾದರೂ ಅತಿ ದುಬಾರಿ ಎನ್ನುವ ಒಂದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಆತನ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಕೊಂಚ ದೂರವಿಟ್ಟಿದ್ದು ಸತ್ಯ. ಇವೆಲ್ಲದರ ಹೊರತಾಗಿಯೂ ಹಾರ್ಪರ್ ಲೀ, ಮಾರ್ಕ್ ಟ್ವೈನ್ನ ಬಾಲ್ಯದ ನೆನಪುಗಳ ಹಪಾಹಪಿ, ಆಸ್ಕರ್ ವೈಲ್ಡ್ನ ಚತುರ ಭಾವಗಳು, ಕಾಫ್ಕಾನ ವಿಷಣ್ಣತೆ ಎಲ್ಲವೂ ಕಾಡುವಂತಹ ಭಾವಗಳೇ.
ಒಂದಂತೂ ನಿಜ. ಗಟ್ಟಿಯಾದ ಬರವಣಿಗೆಯಿದ್ದರೆ ನಮ್ಮದೇ ಮಾತೃಭಾμÉಯ ಓದು ಸಹಜವಾಗಿ ಯಾವ ಭಾವವನ್ನಾದರೂ ನಮ್ಮೊಳಗೆ ಮೂಡಿಸಿಬಿಡಬಲ್ಲವು. ಅದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಬೆಳಗೆರೆ ಭಾವುಕವಾಗಿ ಕಾಡುತ್ತಾರೆ, ಭೈರಪ್ಪ, ಅನಂತಮೂರ್ತಿ ಚಿಂತನೆಗೆ ಹಚ್ಚುತ್ತಾರೆ. ಬೇಂದ್ರೆ, ಅಡಿಗರು ಆದ್ರ್ರವಾಗಿಸುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ನಮ್ಮದಲ್ಲದ ಭಾμÉಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮೊಳಗೊಂದು ಭಾವವನ್ನು ಹುಟ್ಟಿ ಹಾಕುವುದಿದೆ ನೋಡಿ, ಊಹುಂ… ಸುಲಭದ ಸಾಹಸವಲ್ಲವದು. ಹಾಗೊಂದು ಭಾವನೆಯನ್ನು ಕೆಣಕುವುದರಲ್ಲಿ ಮುಕ್ಕಾಲುಪಾಲು ಬರಹಗಳು ವಿಫಲವಾಗುತ್ತವೆನ್ನುವುದು ಸಹ ಸತ್ಯವೇ. ಆದರೆ ಓದಿ ಮುಗಿಸಿದಾಕ್ಷಣ ಪರಭಾμÉಯ ಪುಸ್ತಕವೊಂದು ನಿಮ್ಮ ಬೆನ್ನಟ್ಟಿ ಬಂದರೆ, ನಿಮ್ಮನ್ನು ಯಾವುದೋ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಕಾಡಿದರೆ ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಅದು ಬರಹಗಾರನ ಕಥನಶಕ್ತಿಯ ಋಜುವಾತು.